De kracht van nachtmerries
Als het volk vrijgelaten wordt, des te rapper is de cultuur naar de kloterij. Er zijn al voortekenen. Er staat een andere rechtsorde op.
Gerrie Knetemann
interview in de Volkskrant, april 1980
Anderhalve week geleden begon plots het Meldpunt te loeien. Nadere inspectie leerde dat de Global ZUT Monitor ook overbelast was geraakt: Zutman kon de dompelpomp weer in de kelder gooien, en het oververhitte meldpunt koelen. Een bijna uitgebrand meldpunt, als gevolg van een TV-uitzending waarin Francisco van Jole en de 'heren' van Geenstijl elkaar gemoedelijk voor rotte vis uitmaakten.
Wat vooraf ging aan deze uitzending toont veel overeenkomsten met de ontstaansgeschiedenis van de huidige wereldcrisis. In de echte wereld heb je de Neoconservatieven en de radicale Islamisten, op het kindermedium dat Internet heet heb je Francisco van Jole en Geenstijl.
Beide kampen zijn internetjournalist, een vak waar je geen kwalificaties voor nodig hebt. Na het knappen van de internetzeepbel, zagen ze hun macht en autoriteit verdampen. Om deze terug te winnen hebben zij de mythe van een nachtmerrie-achtige situatie gecreëerd. Zij ontdekten dat deze fantasie hun gezag en invloed vergrootte.
De neoconservatief Van Jole beroept zich op zijn eigen bedachte werkelijkheid om nieuwe gebeurtenissen te duiden. Ongeacht de ware betekenis, zal Van Jole deze gebeurtenissen verklaren met dezelfde zure en belegen argumenten, gevormd door ervaringen uit het verleden. Aldus vervult hij steeds de rol van aangever in het door hemzelf geconstateerde permanente carnaval. In zijn morele visie op het Internet staat de bestrijding van de As van het Kwaad (Retecool, Geenstijl en Volkomenkut) centraal.
De rol van radicale Islamisten wordt met graagte vervuld door Geenstijl, geschreven door enkele nozems met als enige doel het opblazen van eigen belangrijkheid, gedebiteerd in holle frasen. Incidentele terreursuccesjes dienen natuurlijk om de haverklap gememoreerd, om te verbloemen dat het merendeel van de gezwollen teksten finaal zijn doel mist. Een escalerend proces waarin het benodigde verbale geweld steeds groteskere vormen aanneemt.
Normaliter zou niemand geïnteresseerd zijn in deze twee partijen. Door een effectieve wederzijdse campagne houden ze elkaar in de schijnwerpers, en kan het gebeuren dat een aflevering van het discussieprogramma B&W vol wordt gebruld met hun niet te begrijpen boodschap. Dit alles onder het goedkeurend oog van Hanneke Groenteman ('Een weblog is een soort krant?').
In de uitzending zat tegenover een tierende Van Jole een nozem die hoognodig naar de kapper moest, stamelend zijn niet te verdedigen standpunt uit te leggen. Deze nozem werd ondersteund door een slecht gelukte imitatie van een LPF-kamerlid. Deze stercolumnist kan worden gezien als de ideoloog. Met zijn rijke ervaringen in het bedrijfsleven kan deze heer van middelbare leeftijd de jongelingen intellectueel voeden met krasse inzichten.
Een week later stortte de moord op de Goddelijke Roker de hele natie in angstige verwarring. Beide kampen probeerden het daaruit voortvloeiende carnaval der meningen meteen te gebruiken voor het verder uitvoeren van hun verborgen agenda. Vooral de extremistische ideoloog loopt nog steeds over van zijn televisiedebacle en brengt aldus misplaatste verbanden aan. Van Jole pakt het op zijn manier aan, en hangt de asbestoven weduwe van de Vrijheid van Meningsuiting uit.
Zo vergroten de partijen elkaars invloed ten koste van andere, eerlijke meningen en feitelijke informatie. De gecreëerde mythe van de wederzijdse fantoomvijand drukt ieder verhelderend inzicht buiten beeld.
Degenen met de donkerste verbeelding hebben de meeste invloed.
Wie meer wil weten over deze thematiek downloadt nu 3 uur schooltelevisie.